Wieringen..

 

Dit gedicht kwam ik tegen bij mensen thuis.. En toch Wieringen is voor mij Thuis..

 

Zo moeilijk in woorden te vangen

Dit eiland want geen eiland is

Mijn moederland gebleven is

En aan mijn hart is blijven hangen

 

De dijk met daar achter het blauwe

En grijze waas in de morgen mist

Waar in de nevel wordt gevist

Met een vaag gekraak van netten en touwen

 

En dichtbij het slib en slijk

En schelpen,scherven,touw en hout

Door weer en wind met zout bedouwd

En schapen grazend op de dijk

 

Dit stukje land waarvan ik blijf dromen

En zich zo aan mij beklaafd

Dit oerwoud dat altijd zo blijft

Een mooie plek om terug te komen